偈颂一一二首 其九二 迎日出门去,已觉披烟雾。冒月望山归,重露湿禅衣。心悄悄,步迟迟。无孔笛,再三吹。哩哩逻,逻逻哩。游子乍闻征袖湿,佳人犹唱翠眉低。君更听,莫狐疑。 宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #释清远
偈颂一一二首 其九一 心是根,法是尘,两种犹如镜上痕。痕垢尽时光始现,心法双亡性即真。根尘既谢,镜光现前。心法双亡,如何则是。赤{骨乞}{骨歷}身无妄想,眼闻耳见离攀缘。 宋词 2019-03-05 17:01:48 4 #释清远
偈颂一一二首 其九○ 空生不解巖中坐,春暖桃花树树红。漏泄天机无觅处,都缘露柱挂灯笼。灯笼灯笼,却有古风。露柱露柱,善解提举。一旦师姑是女儿,大悟堂中喫茶去。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #释清远
偈颂一一二首 其八九 释迦世尊已成正觉,弥勒大士当来下生。老卢持过岭南,达磨携来东土。各谓度生已毕,我愿云周如何。六道四生犹在,土石诸山未殒。浄妙国土不逢,爲是愿力未充。爲是业果难尽,爲復别有道理。若不同床睡,焉知被底穿。 宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #释清远
偈颂一一二首 其八八 什么物,恁么来,休将明镜挂高臺。什么物,恁么去,分明不用当头举。举得分明得更难,澄潭不许苍龙盘。便恁会,太无端,华藏毗卢世界宽。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #释清远